म त भगवान हुँ !

म सुक्ष्मताको अन्तिम कण हुँ

म विराटताको पहिलो जड हुँ

म जरा हुँ, जन्मान्तरको

परम्परा हुँ प्रकृतिको

म शुन्यताको सान हुँ 

म त भगवान हुँ ।

 

म थोपा हुँ जलहरुमा 

म नै निश्चल हुँ, सम्पूर्ण निश्चलहरुमा 

म कलकल धारा हुँ अग्निको

परम्परा हुँ प्रकृतिको

म सृष्टीको मुहान हुँ 

म त भगवान हुँ ।

 

म जानेर जानी नसक्ने रहष्य हुँ

म बुझेर बुझी नभ्याउँने अगस्त्य हुँ 

म जटिलतामा पहिलो पहेली हुँ

म सरलतामा अन्तिम गाँठो हुँ 

सिर्फ खेल हुँ तिम्रो चन्चल मनको

सर्वस्व सारा हुँ तिम्रै मनको

परम्परा हुँ प्रकृतिको

म प्राण हुँ – म त भगवान हुँ ।

 

म आफैँसँग युद्ध लड्छु – योद्धा हुँ

म आफैँलाई हराउँछु – होसियार हुँ 

म आफैँलाई जिताउँछु – अहम् हुँ 

कोही छैन व्याधा यहाँ,

कोही छैन दुस्मन यहाँ,

एउटा छ मेरै कलुषित मन यहाँ – यहि छ मेरो दुस्मन यहाँ 

म रिक्ततामा सन्तको आत्मा हुँ 

म पूर्णतामा यज्ञयज्ञादी हुँ 

म नदि हुँ,बगर हुँ ,

म फोसिल हुँ अनन्त देखी अनन्त सम्मको यात्रामा निस्किएको

म ज्ञानीको पहिलो ज्ञान हुँ

म त भगवान हुँ ।

 

म कलामा नृत्य हुँ 

म गलामा सुर हुँ 

म दृष्टिमा निराकार हुँ

मुमुक्षुमा साकार हुँ 

कहाँ छ यहाँ दुख?सुख के हो आखिर खोज्छौ के तिमी

म मुस्कान हुँ, बाल गोपालको,रोदन हुँ अन्तिम खुसीको 

भन रोज्छौ के तिमी

म फूल हुँ। म बाग बाग हुँ।म मस्तमगन हुँ।

म त भगवान हुँ ।

 

म घाम हुँ मेरै कर्तव्यको

म किरण हुँ मेरै कर्मको

म तारा हुँ आफ्नै आलोकको

म किन मानौँ म’मा खोट छ

म त जून हुँ अरुकै नजरको

 

म माटो हुँ मेरै छालाको

म मुर्ति हुँ मेरै परिश्रमको

म बिज हुँ आफैँलाई फलाउँने

म कल्पवृक्ष हुँ मेरै छहारीको

म एक्लै भिँड हुँ मेरो साहाराको

 

म धुलो हुँ पैताला मुनिको

म खरानी हुँ जलीरहेको धुनिको

म हुँ ध्यान,म हुँ नाद शङ्खको

मै हुँ अज्ञानको रेगिस्तान 

मै चेतनाको बगान हुँ

म त भगवान हुँ ।

मै त भगवान हुँ ।

 

Leave a Comment